De allermooiste bloemen groeien langs het ravijn

En durf je de bloemen langs het ravijn te plukken. Zijn ze echt de moeite waard? En wat als die bloemen dan eenmaal geplukt snel verwelken, zijn dan alle inspanningen voor niets geweest? Je grens verleggen vraagt lef, maar niemand kan je beloven dat het geen pijn doet.

En durf je de bloemen langs het ravijn te plukken. Zijn ze echt de moeite waard? En wat als die bloemen dan eenmaal geplukt snel verwelken, zijn dan alle inspanningen voor niets geweest?

Je grens verleggen vraagt lef, maar niemand kan je beloven dat het geen pijn doet.

Het alternatief is het laten zoals het is, accepteren en de verantwoordelijkheid nemen voor het leven wat daar bij past. Niks mis mee natuurlijk. Laten zoals het is, lukt de meeste mensen wel, echter dan ook accepteren wat het is en verantwoordelijkheid nemen voor het leven wat past bij die keuze lukt vaak wat minder goed. Resultaat, onrust, verlangen naar meer, onbenut talent, onvrede, jaloezie, boosheid, verdriet, etc.

Als dat gevoelens zijn die je ervaart, neem die gevoelens maar eens heel serieus. Welk verlangen hoort er bij die gevoelens, wat staat er in de weg om die verlangens daadwerkelijk na te streven? Welk deel in jou staat voor jouw verlangen? Welk deel in jou houdt je tegen? Luister je wel eens bewust naar het gesprek wat er in jou plaats vindt? Welke stem krijgt de overhand? Is dat de stem die je houdt waar je bent, is het de stem die je tijd gunt om de stap te zetten, is het de stem die je pusht om de stap te zetten? En wie heeft het voor het zeggen? Kan jij al jouw delen voor vol aan zien en zelf de regie houden over de dialoog tussen deze stemmen? Als het je lukt om echt alle delen in jou een plek te geven, goed naar hun argumenten te luisteren, wijzen ze je de weg in het ravijn en helpen ze je de mooiste bloemen te plukken. Soms gaan ze de mist in en verleiden ze je om het gebaande pad te kiezen. Daar kom je teleurstelling tegen, omdat de beloofde bloemen daar niet groeien. Doorzettingsvermogen staat om de hoek voor je klaar om een ander pad te kiezen, een pad wat niet voor de hand ligt, een pad wat veel mensen voorbij lopen. Maar jouw avonturier stuurt je dat pad op en leidt je naar de mooiste bloemen die je ooit hebt gezien. Na zo’n risicovolle tocht vindt jouw hebberige deel dat je het verdient om alle bloemen te plukken, het bescheiden deel behoed je hiervoor en vertelt je dat je langer kan genieten van al dat moois als je daar steeds een beetje van gebruikt.

En zo gaat het ook in het echte leven, je gaat op reis, je hebt een doel, er zijn obstakels, je wordt uitgedaagd, je laat de moed zakken, je hervindt je moed, je vertrouwt op het proces, je maakt contact met jouw OER essentie en je vindt jouw bestemming, om vervolgens weer op weg te gaan naar het volgende ravijn, waar je steeds obstakels tegen zal komen. De grens verleggen gaat maar zelden zonder pijn, dus ga je door, je overwint de obstakels steeds weer. Je gaat van de obstakels houden en ze zien als lessen van het leven. Je neemt de verantwoordelijkheid voor jouw weg langs het ravijn, je geniet van het uitzicht tijdens de reis, je groet alle andere reizigers, je zwaait ze ook weer uit, je neemt soms genoegen met onkruid, je ervaart vrijheid om het leven te leven zoals het voor jou bedoeld is.

Leef jouw OER essentie, maak contact met jouw bedoeling, maak kennis met alle delen in jou die wijsheid met zich meebrengen, maar laat je niet afschrikken door het ravijn. Want de allermooiste bloemen groeien langs het ravijn.

Individuele Systemische                                                                Organisatieadvies &                 Relatie coaching

          Coaching                                                                                  Team coaching

                                                                                                                

TIEN-Spirit

Copyright © 2023 TIEN-Spirit