Blootgewoon

Mezelf bloot geven was voor mij helemaal niet zo vanzelfsprekend. Letterlijk bloot geven was misschien nog niet zo'n uitdaging. Sterker nog, wellicht hielp dat zelfs wel om me op zielsniveau juist helemaal niet bloot te geven. Jezelf blootgeven, waar gaat dat eigenlijk over. Waarom zou je dat eigenlijk doen, terwijl er van alles in je lijf tegenstribbelt. Luisteren naar je lijf is ook belangrijk toch?

Mezelf bloot geven was voor mij helemaal niet zo vanzelfsprekend. 

Letterlijk bloot geven was misschien nog niet zo'n uitdaging. Sterker nog, wellicht hielp dat zelfs wel om me op zielsniveau juist helemaal niet bloot te geven. 

Jezelf blootgeven, waar gaat dat eigenlijk over.  Waarom zou je dat eigenlijk doen, terwijl er van alles in je lijf tegenstribbelt. Luisteren naar je lijf is ook belangrijk toch? 

Of verwar ik dan luisteren naar je lijf met luisteren naar je innerlijke stem? Of interpreteer ik de signalen vanuit mijn lijf iets te eenzijdig, hoor ik alleen niet doen, dit gaat pijn doen! 

Luisteren naar je lijf is essentieel wanneer je toe bent aan jezelf bloot te geven. Wat mij betreft gaat het gepaard met luisteren naar je innerlijke stem. Mijn innerlijke stem lijkt doorgaans heel wijs, kent mijn verlangens en wijst me de weg. Ernaar luisteren is niet altijd makkelijk om meerdere redenen. Echt luisteren naar die stem betekent misschien dat hoe het nu is, niet helemaal bij me past. Misschien vraagt deze stem van mij om keuzes te maken waarbij ik iets of iemand los mag laten of vertelt het mij dat ik uit mijn comfortzone mag stappen...

Mijn innerlijke stem nodigt me uit bloot te leggen waar het mij om gaat. Bloot te leggen wat ik kan bijdragen. Bloot te leggen wat en wie ik daar nodig heb of juist niet nodig heb.

En dan is daar de stem van mijn lijf, die pruttelt tegen. Dat kan op verschillende manieren. Vaak voel ik op het moment dat mijn innerlijke stem spreekt iets in mijn lijf. Dat kan druk op mijn borst zijn, een zware onderrug, een wattig hoofd, een brok in mijn keel of wat dan ook. 

Ook naar die signalen mag ik luisteren. Terwijl ik ze vaak genoeg heb genegeerd. Het lijf is net als de innerlijke stem wijs en heeft een geheugen van een olifant. Het lijf slaat ervaringen op en als dit vervelende ervaringen zijn die niet verwerkt zijn of geen plek kregen, herinnert je lijf je weer even aan deze ervaring. Als het geen fijne ervaring was, lijkt het signaal van je lichaam, stop, niet doen, dit doet pijn. 

Terwijl in veel gevallen volgens mij de boodschap is, oe spannend, weet je nog toen, dat deed zeer, maar zie eens hoe ver je bent gekomen, wat heb je nu nodig om je verlangen na te jagen? Verwar deze nieuwe situatie niet met een pijnlijke onverwerkte ervaring uit je verleden, je leeft nu. 

Kort gezegd, erken de pijn uit je verleden, voel deze pijn, geef het plek en bedank je lijf voor de signalen. 

Neem je innerlijke stem en je lijf serieus. Jezelf blootgeven is kwetsbaar. Als baby komen we bloot op de aarde om ons vervolgens snel te verstoppen achter kleding. Vanaf het prille begin leren we ons bloot te beschermen voor de buitenwereld. Zelfs als we de aarde weer verlaten worden we in ons mooiste kleedje gehuld. 

Stel we maken meer contact met hoe we op aarde kwamen, met onze blote, pure essentie en we laten deze steeds meer zien. Zou bloot dan blootgewoon kunnen zijn? Zonder dat we perse uit de kleren hoeven. Zou blootgewoon dan kunnen betekenen dat we doen waar we voor besteld zijn, we onze potentie open en bloot laten zien, we verbinding durven te maken van naakte ziel tot naakte ziel?

Hoe bloot geef jij jezelf? Wat missen we hierdoor van jouw potentie? Wat heb jij nodig om jou blote, pure essentie uit te nodigen?

Ik help je graag bij dit proces . Ik kan een beetje bloot en naakt wel hebben.