Loyaal aan je patronen of loyaal aan jezelf?

Welke patronen verdienen niet meer jouw loyaliteit? Wat als je volledig loyaal aan jezelf zou zijn, wat zou je daarmee om je heen in beweging kunnen zetten?

Vanaf kinds af heb ik potjes met geld voor verschillende bestemmingen. Ik leerde al vrij vroeg om zorgvuldig met mijn geld om te gaan. In mijn herinnering moest ik van iedere 100 gulden die ik verdiende er 40 sparen. En als ik ergens voor spaarde, een brommer bijvoorbeeld, dan moest ik genoeg geld hebben om er 2 te kunnen kopen, zodat ik ook geld over hield en beschikbaar had voor reparaties. Eenmaal het bedrag bij elkaar gespaard, vroeg mijn vader aan mijn moeder: “heeft ze genoeg gespaard?” Als het antwoord “Ja” was, dan kreeg ik vaak een flinke bijdrage voor de aanschaf van wat ik wilde kopen.

Op die momenten dacht ik wel eens, had je niet eerder kunnen aangeven dat ik geld van jullie kreeg… Nu besef ik me dat mijn ouders me wilde leren om verantwoordelijk met geld om te gaan.

 

Nog steeds werk ik op een bepaalde manier met potjes. Ik schuif met geld en bepaal welk potje waarvoor bedoeld is. Het geeft me overzicht en ik weet wat ik waar aan uit kan geven. Ooit was dat een behoorlijk rigide systeem, omdat ik ergens wilde blijven voldoen aan de lessen van mijn ouders. Dit systeem werd zo rigide dat ik erin vast liep en eigenlijk alleen nog maar met geld sparen bezig was, terwijl de les die ik meekreeg volgens mij veel meer ging over, ga bewust met je geld om, zodat je weet wat je te besteden hebt, dat geeft rust en zekerheid.

Ik bleef op mijn manier loyaal aan het patroon rondom geldbesteding. Ik keek onvoldoende naar wat voor mij werkte. Ik vroeg mezelf onvoldoende af, werkt dit ook zo voor mij?

 

Zo gaat dat vaker met loyaal zijn aan de lessen van je familie van herkomst. Met alle goede bedoelingen en de liefde die jouw ouders jou kunnen geven, dragen ze hun kennis over aan jou. Met een beetje geluk (of pech) baseren ze dit op de lessen die zij weer van hun ouders leerde. Tegelijk loopt de tijd verder, verandert de context en passen de lessen van toen, niet altijd meer in het leven van nu. Je voelt dat waar je ouders voor staan, begint te wringen met hoe jij naar de wereld kijkt. Je merkt soms zelfs dat je ergens een beetje boos bent over de lessen die ze je hebben geleerd. Je kan je steeds minder vinden in de overtuigingen van je ouders. Kortom je ouders lijken het op een gegeven moment eigenlijk niet goed meer te kunnen doen.

Of het tegenovergestelde gebeurt, je voelt alles wat hiervoor beschreven is, maar jouw liefde voor je ouders is zo sterk, dat jij steeds blijft kiezen te leven volgens de lessen, overtuigingen en waardes van je ouders, tegen beter weten in. Je kiest voor de rol van de ideale zoon/dochter als je in hun buurt bent en je leeft een geheel eigen leven in je eigen context. Feitelijk groei je uit elkaar, je denkt dat je ouders het niet door hebben, omdat je bij hen, de zoon/dochter bent die jij denkt dat ze verwachten dat je bent.

 

Wat maakt toch dat je loyaal blijft aan hun lessen en patronen in plaats van je eigen waarheid te ontdekken en je ouders daar deelgenoot van maakt. Als ik voor mezelf spreek, was ik ervan overtuigd dat ze me toch niet zouden snappen en dat ik met hen geen gesprekken kon voeren over wat belangrijk was voor mij. Geen moment stond ik stil bij het feit dat het uit de weg gaan van deze gesprekken te maken had met het gevoel van afwijzing te voorkomen.

De kans was namelijk echt wel aanwezig dat ze me niet zouden snappen, dat ze niet de gesprekken met mijn konden voeren, waar ik zo’n behoefte aan had. Maar waren mijn gedachtes over afwijzing waar, was ik niet meer hun dochter als ik anders over zaken dacht? Was het zo belangrijk dat zij hetzelfde dachten? Wat wilde ik daar halen?

 

In plaats van afwijzing, was ik op zoek naar bevestiging, erkenning en liefde. Ergens als kind had ik geleerd wat nodig was om de aandacht en liefde van mijn ouders te krijgen. Ik leerde eigenschappen, vaardigheden, die niet allemaal van nature op mijn lijf waren geschreven. Ze hielpen me in mijn vooral werkzame leven wel om zaken voor elkaar te krijgen en erkenning te krijgen. En toch voelde dat steeds minder goed. Loyaal blijven aan dat wat ik had geleerd om als kind gezien te worden, koste me steeds meer energie.

 

Het klinkt zo mooi, ik ben erg loyaal. Vaak worden mensen ook geprezen om hun loyaliteit. In de praktijk komt het er vaak op neer dat we mensen loyaal vinden, die doen wat nodig is om jou tevreden te houden. Dat voelt een tijdje goed, zowel voor degene die loyaal is als voor degene die loyaliteit ontvangt. Maar laten we eerlijk zien, het is een tikkende tijdbom. Als loyaal persoon, weet je dat je niet eerlijk bent over je eigen behoeftes en allesbehalve loyaal bent naar jezelf. Onbewust pikt de ander dat op en loopt uiteindelijk de relatie allesbehalve prettig.

 

Kortom wat kost het jou om loyaal aan jezelf te zijn? Welke patronen verdienen niet meer jouw loyaliteit? Wat als je volledig loyaal aan jezelf zou zijn, wat zou je daarmee om je heen in beweging kunnen zetten?

Individuele Systemische                                                                Organisatieadvies &                 Relatie coaching

          Coaching                                                                                  Team coaching

                                                                                                                

TIEN-Spirit

Copyright © 2023 TIEN-Spirit